در چند سال اخیر اتفاق عجیبی افتاده است . شرلوک هولمز ، آن کار آگاه عبوس ، سرد و بی احساس که در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم جایی در خیابان های کثیف لندن سکونت داشت ، به شخصیتی با حال تبدیل شده است هولمز می گفت : انسان باید اتاقک زیر شیروانی مغزش را با اسباب واثاثیه ای پر کندکه احتمال استفاده از آن وجود داردبقیه آن را می توان در انبارخرت و پرت های کتابخانه اش بگذارد و درصورت لزوم به سراغشان برود پرورش یک ذهن هوشمند  من یک مغزم ، واتسون بقیه بدنم فقط ضمیمه است توجه به دنیای اطراف ...